ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/કુદરતી: Difference between revisions

કૃપાશંકરઃ (બાબુના માથા પર હાથ મૂકી રહે છે.)

::: બાબુ બેટા! આ બધું શું થઈ ગયું!

ચંદુઃ હવે રોવાનું બંધ કરો ફુઆ. બધા શાંતિ રાખો. ઈનો જીવમાં જીવ આવી રહ્યો છે. કકળાટ કરશો તો એ મૂંઝાઈ જશે.

હરિલાલઃ હા, મોટા ભૈ, રોવાનું બંધ કરો. અને ચંદુ જરા પંખો લાવ તો.

ચંદુઃ (ઊભો થઈ બારણા પાસે જઈ): અરે કાશી ફૂઈ! ક્યાં ગીયાં? આપણો બાબુ તો જીવે છે. પંખો લાવો ઝટ ક્યાં ગીયાં?

કાશીઃ શું કીધું ચંદુ? બાબુ જીવે છે? મારો દીકરો… મારો દીકરો… મારો સાત ખોટનો બાબુડો…

ચંદુઃ હવે રાડું નાખો મા, ફૈ. કઉં છું પંખો લાવો ઝટ. જરા વાહન નાખીએ તો ઈના જીવને શાંતિ મળે.

હરિલાલઃ (પંખો લઈને) તમે હવે આઘા બેહો. અને ચંદુ! મોટા ભૈ! આને હવે અંઈથી ઉપાડી ખાટલામાં સુવાડો હાલો.

::: એલા, આ બધો ડામચિયો બાર કાઢો. ઘરમાં બધા એક નંબરના મૂરખ ભેગા થીયા છો. માણાહ મરેલો છે કે જીવતો છે ઈનું પણ કંઈ ભાન નથી.

કૃપાશંકરઃ લાવ નાખું હરિભાઈ, તું થાકી જઈશ. (પંખાને લેવા હાથ લંબાવે છે.)

હરિલાલઃ તમે બેહો હવે છાનામાના. તમારામાં તે કંઈ અક્કલ છે! ઈ તો સારું થીયું કે મારું ધ્યાન ગીયું. નઈ તો તમે બધા ભેગા થઈને આને ફૂંકી જ મારેત ને?

કૃપાશંકરઃ અરે પણ પરસોતમ દાકતરે તપાસ કરીને કીધું કે કાકા, ગંગાજળ લાવો. દાકતરે જાતે જ બાલુના મોંઢામાં ચમચી ભરીને રેડ્યું’તું. પૂછ તારી ભાભીને.

હરિલાલઃ હવે ઈ પશા દાકતરની વાત જાવા દ્યો ને. ઓણ સાલ પેલો ચમન ચક્કી માંદો પડેલો. ઈ બિચારો નવેરીમાં મૂતરવા બેઠેલો. આ દાકતરે આવતાંવેંત જ ઓસરીમાં ચમનનો ડોહો સૂતેલો તે ઈને ઈંજિકશન ફટકારી દીધું. ડોહો તો કાંઈ રાડ્યું નાખે રાડ્યું!

ચંદુઃ અરે બાબુએ આંખ ખોલી. બાબુ! બાબુ!

કૃપાશંકરઃ બાબુ દીકરા! કેમ છે તને?

કાશીઃ પાણી આલું ભઈ?

હરિલાલઃ એ શાંતિ રાખો.