ગુજરાતી એકાંકીસંપદા/કુદરતી: Difference between revisions

::: ઉભો રે, તને બેઠો કરું.

હરિલાલઃ કેમ છે બાબુ તને?

બાબુઃ હરિકાકા!

હરિલાલઃ હા બાબુ, હું હરિકાકા છું. કેમ છે તને?

બાબુઃ સારું છે, હરિકાકા. પણ કેડમાં જરા જરા દુખે છે. આ જમીન પર પટકાણો ઈની પછડાટ વાગી ગઈ.

કૃપાશંકરઃ જમીન પર પટકાણો?

કાશીઃ બઉ વાગ્યું છે ભઈ? હળદર-મીઠું ગરમ કરીને લગાડી દઉં?

બાબુઃ ના બા, ઈની કંઈ જરૂર નથી. મટી જશે ઈ તો.

હરિલાલઃ અરે પણ તું પટકાણો ક્યાંથી? તું તો અંઈ જ હતો. અમે તો તને…

કૃપાશંકરઃ તને જરા ઝોબો આવી ગયો’તો. અરે કઉં છું જરા ગરમ મશાલો નાખીને બાબુ માટે ચા બનાવી લાવો ને.

બાબુઃ હા બા, ચા બનાવી આલ. ટાઢાંબોળ વાદળાંને કારણે જરા શરદી થઈ ગઈ છે ને માથું પકડાયું છે.

ચંદુઃ વાદળાં? શીના વાદળાં? બાબૂ ભૈ! તું શીની વાતું કરે છે?

બાબુઃ આકાશનાં વાદળાં. ભીનાં ભીનાં! ઈમાંથી દેવદૂતો પસાર થઈને મને અંઈ પાછો લાવ્યા.

હરિલાલઃ દેવદૂતો? બાબુ! તારું ભમી તો નથી ગીયું ને?

બાબુઃ ભમી જ ગ્યું’તું – અરે ઈ સ્વર્ગની કંઈ મોજ-મજાહ હતી. આ હા હા… હરિકાકા! આપણું તો મગજ કામ નોં કરે.

ચંદુઃ તે તું સ્વર્ગે જઈ આવ્યો બાબૂભૈ?

બાબુઃ તંઈ!

હરિલાલઃ જરા માંડીને વાત તો કર. સ્વર્ગ કેવું હોય છે બાબુ?

બાબુઃ અરે શું વાત કરું, હરિકાકા! કઉં છું ને કે આપણું મગજ કામ નોં કરે.

હરિલાલઃ પણ તું ગીયો કેવી રીતે?

બાબુઃ આ આજ સવારની વાત. નવેરીમાં પેશાબ કરીને ઘરમાં આવ્યો. પછી ખાટલામાં બેસીને તમાકું મસળતો’તો ત્યાં અચાનક મને મૂંઝારો થીયો ને ઢળી પડ્યો. પછી તો રોતાં મા-બાપ વચ્ચેથી પાંખોવાળા બે દેવદૂતોએ, મને ફૂલની જેમ ઊંચકી લીધો ને માંડ્યા આકાશમાં ઊડવા, હું તો ટગરમગર ડાબાજમણી દેવદૂતોની સામે જોયા કરું. મેં કીધું અલે ભાઈ, મને આમ આકાશમાં કઈ તરફ લઈ જાવ છો? એક દેવદૂતે હસીને કીધું કે સ્વર્ગમાં, ટાઢાંબોળ વાદળાંમાંથી સરરર સરરર ઊંચે ને ઊંચે અમે ઊડતા’તા. મને બેચાર છીંકો આવી ગઈ. દેવદૂતોએ મારા હાથ બાવડામાંથી ઝાલેલા. માળું નાક લૂવું શી રીતે?

કાશીઃ (ચા લઈને આવે છે.) લે ભઈ ચા. સૂંઠ નાખીને બનાવી છે. ગરમ ગરમ પી લે.

ચંદુઃ પછી શું થીયું બાબૂ ભૈ?

બાબુઃ હા, આપણે ક્યાં સુધી આવ્યા’તા?

કૃપાશંકરઃ છીંક આવી.

કાશીઃ છીંક આવી? ગરમ ગરમ ચા પી લે ઝટપટ. શરદી મટી જાશે.