18,450
edits
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
Line 19: | Line 19: | ||
{{ps |માનસીઃ | હલ્લો ડૉક્ટરઅંકલ!}} | {{ps |માનસીઃ | હલ્લો ડૉક્ટરઅંકલ!}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | હલ્લો? માત્ર હલ્લો? અને એ પણ કેવું લુખ્ખું! આજે આ ઉંમરે પણ હું તને “હા…ય” કેવા લહેકાથી કહી શકું… અને તું?}} | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | હલ્લો? માત્ર હલ્લો? અને એ પણ કેવું લુખ્ખું! આજે આ ઉંમરે પણ હું તને “હા…ય” કેવા લહેકાથી કહી શકું… અને તું?}} | ||
{{ps |માનસીઃ | …?? | {{ps |માનસીઃ | …??}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | By the way કેમ છે તું? | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | By the way કેમ છે તું?}} | ||
{{ps |માનસીઃ | એ…જ સદીઓથી ઘસાયેલો… ચવાઈને ચુથ્થો થઈ ગયેલો જવાબ સાંભળવો છે તમારે? મજામાં. | {{ps |માનસીઃ | એ…જ સદીઓથી ઘસાયેલો… ચવાઈને ચુથ્થો થઈ ગયેલો જવાબ સાંભળવો છે તમારે? મજામાં.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | અરે દીકરા, વાસ્તવમાં આ જગતમાં કોઈ મજામાં હોતું જ નથી. પણ એવો દંભી દેખાડો કરવો બધાને ગમે છે. ક્યારેક બાજીને સારું લગાડવા તો ક્યારેક પોતાની જાતને. તો પછી આપણે એમાંથી શા માટે બાકાત રહી જઈએ? | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | અરે દીકરા, વાસ્તવમાં આ જગતમાં કોઈ મજામાં હોતું જ નથી. પણ એવો દંભી દેખાડો કરવો બધાને ગમે છે. ક્યારેક બાજીને સારું લગાડવા તો ક્યારેક પોતાની જાતને. તો પછી આપણે એમાંથી શા માટે બાકાત રહી જઈએ?}} | ||
{{ps |માનસીઃ | …?? | {{ps |માનસીઃ | …??}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | ઓકે. માન્યું કે તું મજામાં નથી. પણ આ તો Routin થઈ ગયું છે નહિ. “હું મજામાં છું એ મારો વહેમ છે… ખાસ પૂછવાનું કે તમને કેમ છે?” | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | ઓકે. માન્યું કે તું મજામાં નથી. પણ આ તો Routin થઈ ગયું છે નહિ. “હું મજામાં છું એ મારો વહેમ છે… ખાસ પૂછવાનું કે તમને કેમ છે?”}} | ||
(માનસી આ દરમ્યાન ચૂપચાપ એક ખૂણામાં જઈને શૂન્યમનસ્ક બેસી જાય છે.) | (માનસી આ દરમ્યાન ચૂપચાપ એક ખૂણામાં જઈને શૂન્યમનસ્ક બેસી જાય છે.) | ||
{{ps |માનસીઃ | ઑલરાઇટ… પપ્પા ક્યાં છે? (વિરામ) વિશ્વેશ… વિશ્વેશ… ડૉ. ઋષિ આવ્યા છે. એને કૉફીબોફી પિવડાવીશ કે પછી અંદર જ ગોંધાઈ રહીશ. | {{ps |માનસીઃ | ઑલરાઇટ… પપ્પા ક્યાં છે? (વિરામ) વિશ્વેશ… વિશ્વેશ… ડૉ. ઋષિ આવ્યા છે. એને કૉફીબોફી પિવડાવીશ કે પછી અંદર જ ગોંધાઈ રહીશ.}} | ||
(ત્યાં અંદરથી વિશ્વેશ પ્રવેશે છે.) | (ત્યાં અંદરથી વિશ્વેશ પ્રવેશે છે.) | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| ડૉ. ઋષિ… અલ્યા ઋષિડા… ઋષિ-મુનિઓને કાચાં શાક-પાંદડાં અને નદીનું પાણી પીવાની લાલસા હોઈ શકે, કૉફીની લાલચ નહીં સમજ્યો! | {{ps |વિશ્વેશઃ| ડૉ. ઋષિ… અલ્યા ઋષિડા… ઋષિ-મુનિઓને કાચાં શાક-પાંદડાં અને નદીનું પાણી પીવાની લાલસા હોઈ શકે, કૉફીની લાલચ નહીં સમજ્યો!}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | તારે ના પિવડાવવી હોય તો ના પાડ. પણ let me tell you, આ ઋષિ પેલા જંગલમાં તપ કરનારો નહિ પરંતુ આ મુંબઈ જેવા મહાનગરમાં રહેનારો મનોવૈજ્ઞાનિક છે. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | તારે ના પિવડાવવી હોય તો ના પાડ. પણ let me tell you, આ ઋષિ પેલા જંગલમાં તપ કરનારો નહિ પરંતુ આ મુંબઈ જેવા મહાનગરમાં રહેનારો મનોવૈજ્ઞાનિક છે.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| ખબર છે. | {{ps |વિશ્વેશઃ| ખબર છે.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | તો તને એ પણ ખબર હશે જ કે દિવસભર અનેક માનસિક વિકલાંગોને મળીને મારા મગજની નસો પણ એટલી તંગ થઈ જાય છે કે એને આ એક કપ કૉફી જ રાહત લેવડાવી શકે. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | તો તને એ પણ ખબર હશે જ કે દિવસભર અનેક માનસિક વિકલાંગોને મળીને મારા મગજની નસો પણ એટલી તંગ થઈ જાય છે કે એને આ એક કપ કૉફી જ રાહત લેવડાવી શકે.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| મનજી… મનજી… | {{ps |વિશ્વેશઃ| મનજી… મનજી…}} | ||
{{ps |માનસીઃ | લો ડૉ. અંકલ તમારી કૉફી આવી ગઈ. મનજી સ્ટ્રૉંગ બનાવી છે ને? | {{ps |માનસીઃ | લો ડૉ. અંકલ તમારી કૉફી આવી ગઈ. મનજી સ્ટ્રૉંગ બનાવી છે ને?}} | ||
{{ps |મનજીઃ| હા… બેબીબેન. | {{ps |મનજીઃ| હા… બેબીબેન.}} | ||
{{ps |માનસીઃ | હા… બાકી ડૉ. અંકલને જેવુંતેવું ન ચાલે… અંકલ તમે પુસ્તકનું પૂછતા હતા ને… રમેશ પારેખનો સમગ્ર કાવ્યસંગ્રહ ‘છ અક્ષરનું નામ’ હમણાં વાંચ્યો. | {{ps |માનસીઃ | હા… બાકી ડૉ. અંકલને જેવુંતેવું ન ચાલે… અંકલ તમે પુસ્તકનું પૂછતા હતા ને… રમેશ પારેખનો સમગ્ર કાવ્યસંગ્રહ ‘છ અક્ષરનું નામ’ હમણાં વાંચ્યો.}} | ||
સાંજ ભર્યા ધુમ્મસમાં ખરબચડું ઝાડ સાવ | {{ps | ||
બની ગયું ધુમ્મસનો હિસ્સો | | | ||
આ બાજુ પોતાના કલરવમાં બૂડી જતી | |સાંજ ભર્યા ધુમ્મસમાં ખરબચડું ઝાડ સાવ | ||
ચકલી પોતે જ એક કિસ્સો | }} | ||
કિસ્સા પર વળી એક કિસ્સો કે ચડ્યું | {{ps | ||
મને ધુમ્મસનું ઝેર જોતજોતાં | | | ||
મૂંઝારા આમ કદી સોળે કળાએ | |બની ગયું ધુમ્મસનો હિસ્સો | ||
મારી છાતી શણગારતા ન્હોતા. | }} | ||
{{ps | |||
| | |||
|આ બાજુ પોતાના કલરવમાં બૂડી જતી | |||
}} | |||
{{ps | |||
| | |||
|ચકલી પોતે જ એક કિસ્સો | |||
}} | |||
{{ps | |||
| | |||
|કિસ્સા પર વળી એક કિસ્સો કે ચડ્યું | |||
}} | |||
{{ps | |||
| | |||
|મને ધુમ્મસનું ઝેર જોતજોતાં | |||
}} | |||
{{ps | |||
| | |||
|મૂંઝારા આમ કદી સોળે કળાએ | |||
}} | |||
{{ps | |||
| | |||
|મારી છાતી શણગારતા ન્હોતા. | |||
}} | |||
(આમ મસ્તીમાં ગાતાં ગાતાં અંદર ચાલી જાય છે.) | (આમ મસ્તીમાં ગાતાં ગાતાં અંદર ચાલી જાય છે.) | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| ઋષિ, આ બેવડા વ્યક્તિત્વ સાથે જીવતી મારી આ જુવાનજોધ છોકરીની ચિંતા તો ચિતા કરતાંય વધુ દુષ્કર પુરવાર થતી જાય છે. | {{ps |વિશ્વેશઃ| ઋષિ, આ બેવડા વ્યક્તિત્વ સાથે જીવતી મારી આ જુવાનજોધ છોકરીની ચિંતા તો ચિતા કરતાંય વધુ દુષ્કર પુરવાર થતી જાય છે.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | વિશ્વેશ… તારી ચિંતાની જ્વાળાના ધુમાડાની મેશ મનેય કાળો કરી રહી છે. મારી પણ દીકરી જ છે ને? પણ આ રોગની કોઈ દવા જ નથી સિવાય કે એને હિંસક બનતી અટકાવવા સતત ઘેનની દવા આપ્યા કરીએ. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | વિશ્વેશ… તારી ચિંતાની જ્વાળાના ધુમાડાની મેશ મનેય કાળો કરી રહી છે. મારી પણ દીકરી જ છે ને? પણ આ રોગની કોઈ દવા જ નથી સિવાય કે એને હિંસક બનતી અટકાવવા સતત ઘેનની દવા આપ્યા કરીએ.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| ના…ના ઘેની દવાથી તો એ સાવ નંખાઈ જશે. આ થોડીઘણી ચંચળતા બચી છે એ પણ સરી જશે. એનું ભણવાનું તો મુકાવડાવી દીધું. અને હૉસ્ટેલમાંથી ઘરે લઈ આવ્યો. હવે સાવ એનું વાંચવાલખવાનું બંધ નથી કરવું… કોઈ વચલો માર્ગ… | {{ps |વિશ્વેશઃ| ના…ના ઘેની દવાથી તો એ સાવ નંખાઈ જશે. આ થોડીઘણી ચંચળતા બચી છે એ પણ સરી જશે. એનું ભણવાનું તો મુકાવડાવી દીધું. અને હૉસ્ટેલમાંથી ઘરે લઈ આવ્યો. હવે સાવ એનું વાંચવાલખવાનું બંધ નથી કરવું… કોઈ વચલો માર્ગ…}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | શોધવો જ પડશે… પણ શોધવા જ્યાં જવું છે એ કેડીનો પંથ ધુમ્મસછાયો છે. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | શોધવો જ પડશે… પણ શોધવા જ્યાં જવું છે એ કેડીનો પંથ ધુમ્મસછાયો છે.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| અને આપણા હાથમાંથી તો Tourch પણ પડી ગઈ છે. | {{ps |વિશ્વેશઃ| અને આપણા હાથમાંથી તો Tourch પણ પડી ગઈ છે.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | ખેર, તું કાલે મારી Clinic પર આવ. ત્યાં નિરાંતે વાત કરશું… (જાય છે.) | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | ખેર, તું કાલે મારી Clinic પર આવ. ત્યાં નિરાંતે વાત કરશું… (જાય છે.)}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| હોવાપણું જ ખોવાઈ ગયું હોય… ત્યાં નિરાંતે વાતો ક્યાંથી થાય? અને અફસોસ તો એટલો જ કે હોવાપણું શોધવા જનારી આંખ પણ અંધ પુરવાર થાય, અંધકારની જેમ. (Blackout) | {{ps |વિશ્વેશઃ| હોવાપણું જ ખોવાઈ ગયું હોય… ત્યાં નિરાંતે વાતો ક્યાંથી થાય? અને અફસોસ તો એટલો જ કે હોવાપણું શોધવા જનારી આંખ પણ અંધ પુરવાર થાય, અંધકારની જેમ.}} (Blackout) | ||
દૃશ્ય ૨ | <center>'''દૃશ્ય ૨'''</center> | ||
(ડૉ. ઋષિના ક્લિનિકનું દૃશ્ય. ડૉ. ઋષિ અને તેની સહાયક ડૉ. વિરાજ વાતો કરી રહ્યાં છે.) | (ડૉ. ઋષિના ક્લિનિકનું દૃશ્ય. ડૉ. ઋષિ અને તેની સહાયક ડૉ. વિરાજ વાતો કરી રહ્યાં છે.) | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | ડૉ. વિરાજ, આ Caseનો Medical science પ્રમાણે કોઈ ઇલાજ નથી. પરંતુ મને આ દર્દીમાં વધારે રસ છે કારણ કે મા વગરની આ છોકરી મારી સામે નાનેથી મોટી થઈ છે અને એક માનસચિકિત્સક તરીકે આ રોગ મારે માટે આહ્વાન છે. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | ડૉ. વિરાજ, આ Caseનો Medical science પ્રમાણે કોઈ ઇલાજ નથી. પરંતુ મને આ દર્દીમાં વધારે રસ છે કારણ કે મા વગરની આ છોકરી મારી સામે નાનેથી મોટી થઈ છે અને એક માનસચિકિત્સક તરીકે આ રોગ મારે માટે આહ્વાન છે.}} | ||
{{ps |ડૉ. વિરાજઃ| સર, છ મહિના પહેલાં એવી કોઈ ઘટના બની કે જેના લીધે એનું વ્યક્તિત્વ બેવડાઈ ગયું? I mean what was the reason? | {{ps |ડૉ. વિરાજઃ| સર, છ મહિના પહેલાં એવી કોઈ ઘટના બની કે જેના લીધે એનું વ્યક્તિત્વ બેવડાઈ ગયું? I mean what was the reason?}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | ભણવાગણવામાં, બોલવાચાલવામાં બધી રીતે હોશિયાર આ છોકરી હૉસ્ટેલમાં રહીને ભણતી. ત્યાં જ એને કોઈની સાથે pen friendship એટલે કે પત્રમૈત્રી થઈ ગઈ. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | ભણવાગણવામાં, બોલવાચાલવામાં બધી રીતે હોશિયાર આ છોકરી હૉસ્ટેલમાં રહીને ભણતી. ત્યાં જ એને કોઈની સાથે pen friendship એટલે કે પત્રમૈત્રી થઈ ગઈ.}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| આ કોઈ એટલે કોઈ પુરુષ… જુવાનજોધ છોકરો…? | {{ps |વિરાજઃ| આ કોઈ એટલે કોઈ પુરુષ… જુવાનજોધ છોકરો…?}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | હા… નાસિકની હૉસ્ટેલમાં ભણતી માનસી પર પૂનાના ભદ્રિકે પત્રો લખીને ભૂરકી નાખી અને એ પત્રમૈત્રી એની પરાકાષ્ઠાએ પહોંચે અને પ્રેમમાં પરિણમે એ પહેલાં જ અચાનક જ એ છોકરાના પત્રો આવતા બંધ થઈ ગયા. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | હા… નાસિકની હૉસ્ટેલમાં ભણતી માનસી પર પૂનાના ભદ્રિકે પત્રો લખીને ભૂરકી નાખી અને એ પત્રમૈત્રી એની પરાકાષ્ઠાએ પહોંચે અને પ્રેમમાં પરિણમે એ પહેલાં જ અચાનક જ એ છોકરાના પત્રો આવતા બંધ થઈ ગયા.}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| અને એના પરિણામસ્વરૂપ… | {{ps |વિરાજઃ| અને એના પરિણામસ્વરૂપ…}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | માનસીની વર્તમાન હાલત. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | માનસીની વર્તમાન હાલત.}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| પણ આ કારણ તો બહુ સામાન્ય કહેવાય. | {{ps |વિરાજઃ| પણ આ કારણ તો બહુ સામાન્ય કહેવાય.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | આપણા માટે વિરાજ, લોકોને સંમોહિત કરી કરીને આપણી સંવેદના ગુમાવી ચૂકેલા જાડી ચામડીવાળા આપણા માટે. પરંતુ માનસી તો અત્યંત લાગણીશીલ અને મૃદુ છોકરી છે. એને માટે આ આઘાત કારમો નીવડ્યો. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | આપણા માટે વિરાજ, લોકોને સંમોહિત કરી કરીને આપણી સંવેદના ગુમાવી ચૂકેલા જાડી ચામડીવાળા આપણા માટે. પરંતુ માનસી તો અત્યંત લાગણીશીલ અને મૃદુ છોકરી છે. એને માટે આ આઘાત કારમો નીવડ્યો.}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| તો પૂનામાં જઈને એ છોકરા વિશે વધુ તપાસ… | {{ps |વિરાજઃ| તો પૂનામાં જઈને એ છોકરા વિશે વધુ તપાસ…}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | કરાવી… વિશ્વેસ પોતે ત્યાં ગયો હતો પણ એ લોકો એ ઘર છોડીને ચાલ્યા ગયા હતા. દુનિયાના નકશા પર આપણા કહેવાતા ઘરની ઉપસ્થિતિ નથી હોતી ત્યાં ચહેરા વગરના પેલા છોકરાને ક્યાં ગોતવો. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | કરાવી… વિશ્વેસ પોતે ત્યાં ગયો હતો પણ એ લોકો એ ઘર છોડીને ચાલ્યા ગયા હતા. દુનિયાના નકશા પર આપણા કહેવાતા ઘરની ઉપસ્થિતિ નથી હોતી ત્યાં ચહેરા વગરના પેલા છોકરાને ક્યાં ગોતવો.}} | ||
(ત્યાં જ વિશ્વેશ પ્રવેશે છે…) | (ત્યાં જ વિશ્વેશ પ્રવેશે છે…) | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| સ્મૃતિના ભીંગડાં કેમ વારંવાર ઉખેડવાં પડે છે. | {{ps |વિશ્વેશઃ| સ્મૃતિના ભીંગડાં કેમ વારંવાર ઉખેડવાં પડે છે.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | સ્મૃતિનાં ભીંગડાં ઊખડે તો જ ઉપચારની ત્વચા સામે આવે વિશ્વેશ. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | સ્મૃતિનાં ભીંગડાં ઊખડે તો જ ઉપચારની ત્વચા સામે આવે વિશ્વેશ.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| પણ મારે માટે તો આ સ્મૃતિ બિહામણી સાબિત થાય છે. | {{ps |વિશ્વેશઃ| પણ મારે માટે તો આ સ્મૃતિ બિહામણી સાબિત થાય છે.}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| માફ કરજો અંકલ, પણ માણસ વાસ્તવિકતા તરફ આંખ-મીંચામણાં કરી શકે, સ્મૃતિ તરફ નહિ. અને અમારે તો દર્દીને જગાડવા માટે સ્મૃતિને જ ઢંઢોળવી પડે… સર, માનસીના cashમાં એક આશાનું કિરણ દેખાય છે. | {{ps |વિરાજઃ| માફ કરજો અંકલ, પણ માણસ વાસ્તવિકતા તરફ આંખ-મીંચામણાં કરી શકે, સ્મૃતિ તરફ નહિ. અને અમારે તો દર્દીને જગાડવા માટે સ્મૃતિને જ ઢંઢોળવી પડે… સર, માનસીના cashમાં એક આશાનું કિરણ દેખાય છે.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| શું દીકરા? | {{ps |વિશ્વેશઃ| શું દીકરા?}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| સર, એની વર્તમાન હાલત માટે જવાબદાર ભૂતકાળનું પુનરાવર્તન આજના વર્તમાનમાં કરીએ તો? | {{ps |વિરાજઃ| સર, એની વર્તમાન હાલત માટે જવાબદાર ભૂતકાળનું પુનરાવર્તન આજના વર્તમાનમાં કરીએ તો?}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | મને સમજાતું નથી વિરાજ… કે તમે શું કહેવા માંગો છો? | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | મને સમજાતું નથી વિરાજ… કે તમે શું કહેવા માંગો છો?}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| એ જ કે એની સાથે ફરી એક વાર પત્રમૈત્રી શરૂ કરાવીએ. | {{ps |વિરાજઃ| એ જ કે એની સાથે ફરી એક વાર પત્રમૈત્રી શરૂ કરાવીએ.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | Interesting. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | Interesting.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| પણ કોણ કરશે? | {{ps |વિશ્વેશઃ| પણ કોણ કરશે?}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| એને પત્રમૈત્રીમાં રુચિ છે. એટલે કે લાગણીનું આદાન-પ્રદાન કરવું એને ગમે છે અને તમારા કહ્યાનુસાર આજે પણ એ વાંચે છે, લખે છે અને અનુભવે છે. | {{ps |વિરાજઃ| એને પત્રમૈત્રીમાં રુચિ છે. એટલે કે લાગણીનું આદાન-પ્રદાન કરવું એને ગમે છે અને તમારા કહ્યાનુસાર આજે પણ એ વાંચે છે, લખે છે અને અનુભવે છે.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | બરાબર. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | બરાબર.}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| તો આ જ બાબતને આપણે ઢાલ બનાવીને આગળ વધીએ અને માનસીને પત્ર લખીએ. | {{ps |વિરાજઃ| તો આ જ બાબતને આપણે ઢાલ બનાવીને આગળ વધીએ અને માનસીને પત્ર લખીએ.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| કોના નામે? | {{ps |વિશ્વેશઃ| કોના નામે?}} | ||
{{ps |ડૉ ઋષિઃ| કોઈ એક ખાસ વ્યક્તિના નામે. | {{ps |ડૉ ઋષિઃ| કોઈ એક ખાસ વ્યક્તિના નામે.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| ક્યાંથી? | {{ps |વિશ્વેશઃ| ક્યાંથી?}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | (થોડું વિચારીને) દિલ્હીથી. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | (થોડું વિચારીને) દિલ્હીથી.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| કોણ લખશે? | {{ps |વિશ્વેશઃ| કોણ લખશે?}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| ડૉ. ઋષિ પોતે! | {{ps |વિરાજઃ| ડૉ. ઋષિ પોતે!}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | હું? | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | હું?}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| હા… સર… તમે… તમે જ લખી શકો. કારણ કે તમે આ કેસનો ખૂબ જ વ્યવસ્થિત Study કર્યો છે. તમે એની લાગણીઓને ઓળખો છો અને last but not least. તમે પત્રો ખૂબ જ સરસ લખો છો. | {{ps |વિરાજઃ| હા… સર… તમે… તમે જ લખી શકો. કારણ કે તમે આ કેસનો ખૂબ જ વ્યવસ્થિત Study કર્યો છે. તમે એની લાગણીઓને ઓળખો છો અને last but not least. તમે પત્રો ખૂબ જ સરસ લખો છો.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| ના…ના આ તો માનસીને છેતરવાની વાત થઈ કહેવાય. એની લાગણીઓ સાથે આમ રમત માંડવી મને નહિ ગમે. | {{ps |વિશ્વેશઃ| ના…ના આ તો માનસીને છેતરવાની વાત થઈ કહેવાય. એની લાગણીઓ સાથે આમ રમત માંડવી મને નહિ ગમે.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | આ પ્રયોગ સાફલ્યને વરે તોપણ તમને નહિ ગમે? અને આમાં માનસીને છેતરવાનો પ્રશ્ન જ ક્યાં ઉપસ્થિત થાય છે? આપણે તો માત્ર એક નિર્દોષ પ્રયોગ જ કરવાનો છે, બસ. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | આ પ્રયોગ સાફલ્યને વરે તોપણ તમને નહિ ગમે? અને આમાં માનસીને છેતરવાનો પ્રશ્ન જ ક્યાં ઉપસ્થિત થાય છે? આપણે તો માત્ર એક નિર્દોષ પ્રયોગ જ કરવાનો છે, બસ.}} | ||
{{ps |વિરાજઃ| દિલ્હીમાં રહેતો ચોવીસ વરસનો ગુજરાતી યુવાન. આપણી કલ્પનાના રંગોથી વાસ્તવિકતાના કૅન્વાસ પર ઊભરી આવેલું નખશિખ પાત્ર… “મયંક પુરોહિત” જે બનશે આપણી માનસીનો પત્રમિત્ર. | {{ps |વિરાજઃ| દિલ્હીમાં રહેતો ચોવીસ વરસનો ગુજરાતી યુવાન. આપણી કલ્પનાના રંગોથી વાસ્તવિકતાના કૅન્વાસ પર ઊભરી આવેલું નખશિખ પાત્ર… “મયંક પુરોહિત” જે બનશે આપણી માનસીનો પત્રમિત્ર.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| મારું મન માનતું નથી. | {{ps |વિશ્વેશઃ| મારું મન માનતું નથી.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | એને મનાવવું પડશે અને આ વાત માનસીના ઋષિઅંકલ નથી કહી રહ્યા પણ ડૉ. ઋષિ રાજગોરનું મંતવ્ય છે આ. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | એને મનાવવું પડશે અને આ વાત માનસીના ઋષિઅંકલ નથી કહી રહ્યા પણ ડૉ. ઋષિ રાજગોરનું મંતવ્ય છે આ.}} | ||
{{ps |વિશ્વેશઃ| આપણે લાકડીઓ વીંઝવા તો નીકળ્યા છીએ પણ એ ભૂલી જઈએ છીએ કે ચારેબાજુ દીવાલો અરીસાની છે. | {{ps |વિશ્વેશઃ| આપણે લાકડીઓ વીંઝવા તો નીકળ્યા છીએ પણ એ ભૂલી જઈએ છીએ કે ચારેબાજુ દીવાલો અરીસાની છે.}} | ||
{{ps |ડૉ. ઋષિઃ | લાકડીઓ વીંઝતી વખતે આંખો પર ભાવનાની પટ્ટીઓ નથી જ મારી પણ ચડાવ્યાં છે જવાબદારીનાં પારદર્શક ચશ્માં. | {{ps |ડૉ. ઋષિઃ | લાકડીઓ વીંઝતી વખતે આંખો પર ભાવનાની પટ્ટીઓ નથી જ મારી પણ ચડાવ્યાં છે જવાબદારીનાં પારદર્શક ચશ્માં. | ||
{{ps |વિરાજઃ| અને આ લાકડી ક્યાંય ખોટી વીંઝાઈ પણ ગઈ તોય શું થશે? અરીસાની દીવાલો એક ખણખણાટ સાથે બેસી જશે પણ પોતાનો પ્રતિબિંબિત કરવાનો ગુણધર્મ તો નહિ જ મૂકે ને? કરચે કરચે નવું પ્રતિબિંબ સામે આવશે એક નવી આશા લઈને. | {{ps |વિરાજઃ| અને આ લાકડી ક્યાંય ખોટી વીંઝાઈ પણ ગઈ તોય શું થશે? અરીસાની દીવાલો એક ખણખણાટ સાથે બેસી જશે પણ પોતાનો પ્રતિબિંબિત કરવાનો ગુણધર્મ તો નહિ જ મૂકે ને? કરચે કરચે નવું પ્રતિબિંબ સામે આવશે એક નવી આશા લઈને. |
edits