18,450
edits
છંદોલય ૧૯૪૯: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 493: | Line 493: | ||
{{સ-મ|૧૯૪૬}} <br> | {{સ-મ|૧૯૪૬}} <br> | ||
</poem> | |||
== આશ્લેષમાં == | |||
<poem> | |||
હે મૃત્યુ, મારી પ્રેયસીના વેષમાં | |||
તું આવ, તો ધારું તનેયે એ જ આ આશ્લેષમાં! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | |||
</poem> | |||
== પાંડુનો પ્રણય == | |||
<poem> | |||
અસીમ અંધારની અરવ બીના | |||
પરે તારકોનો મહાછંદ પ્રગટે નિશા, | |||
એહનો લલિતલય લૈ, હવાની હિના | |||
મંદ છલકાવતી, મુગ્ધ થૈ સૌ દિશા! | |||
જેહની મત્ત મધુગંધથી મ્હેકતો | |||
પ્રાણ શો સ્પર્શના સુખથકી બ્હેકતો! | |||
નેત્રમાં ઘેનનાં અંજનો કોણ આંજી ગયું? | |||
રોમરોમે કશું અંગ રાજી થયું! | |||
એ પ્રભાતે જ પ્રિયનેત્રની ઝલકમાં | |||
મૂક ઇંગિતનું ઇજન વાંચી લીધું, | |||
ને અરે, પલકમાં | |||
પ્રિયતણાં અંગઅંગે | |||
અહો, એની અંગુલિએ એવું નાચી લીધું | |||
કે જડ્યા પ્રાણ જ્યાં ગાઢ આશ્લેષમાં પ્રાણ સંગે, | |||
અહો, એ જ ક્ષણથી હવાની હિના ને નિશા | |||
ને હતી મુગ્ધ જે સૌ દિશા, | |||
સકલનું સ્મરણ શું ભિન્ન જેવું થયું! | |||
ને અહો, એ જ આશ્લેષમાં, | |||
માદ્રીના વેષમાં, | |||
મૃત્યુનું ગુપ્ત ગુંઠન કશું છિન્ન જેવું થયું! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | |||
</poem> | |||
== અંતિમ મિલન == | |||
<poem> | |||
નહીં, પ્રિય! નહીં, નહીં! | |||
વિદાયનું વચન તું રખે પ્રિય, જાય કહી! | |||
અંતિમ મિલન! એની ધન્ય ક્ષણે | |||
મુખ ભલે મૌન ભણે! | |||
એ વચન તું જરી જો ન વારી લેશે | |||
તો ભવિષ્યના ભિન્ન તવ જીવનની કથા | |||
એનું રૂપ ધારી લેશે! | |||
ત્યારે કેવી હશે તવ મનોવ્યથા! | |||
એ વચન તું જરી જો ન વારી લેશે | |||
તો ભવિષ્યના ભિન્ન મુજ જીવનને પથે, | |||
સારી સૃષ્ટિ મને જે કંઈ ક્હેવા મથે | |||
એના સ્વરો તવ વચનનું રૂપ ધારી લેશે! | |||
ત્યારે પ્રિય, વાણીહીન હશે તું ને બનીશ રે બધિર હું! | |||
તેથી તો હે પ્રિય, ન હો અધીર તું! | |||
મુખ ભલે મૌન ભણે! | |||
અંતિમ મિલન! એની ધન્ય ક્ષણે | |||
વિદાયનું વચન તું રખે પ્રિય, જાય કહી! | |||
નહીં, પ્રિય! નહીં, નહીં! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | |||
</poem> | |||
== રૂપ == | |||
<poem> | |||
હે રમ્ય રૂપ, | |||
રહસ્યથી પૂર્ણ અગમ્ય છાયા | |||
સમી તને ચંચલ કામ્ય કાયા, | |||
અસ્પર્શ્ય ને તોય તું દૃશ્ય ધૂપ! | |||
હે રમ્ય રૂપ, | |||
તારી સમીપે મુખ મેં ધર્યું’તું, | |||
તારું ચહી ચુંબન જે સર્યું’તું | |||
સકંપ ને તો પણ ચૂપ ચૂપ! | |||
‘સુશોભિની હે, | |||
હઠાવ આ અંચલ, ગુંઠિતા, જો! | |||
આ કામ્ય કાયા નવ કુંઠિતા હો! | |||
ક્ષણેક હો ચંચલ, લોભિની હે!’ | |||
એવું કહીને મુજ બેય બાહુ | |||
જ્યાં મેં પ્રસાર્યા, ક્ષણ હું હસી રહ્યો; | |||
કિન્તુ તને ચંદ્રમુખી, ગ્રસી રહ્યો | |||
શું એ ક્ષણે કોઈ અજાણ રાહુ! | |||
અલોપ તું, ને તવ અંગઅંચલ | |||
એ બાહુમાં જાય રહી; હસી રહી | |||
જાણે મને એમ હવા ધસી રહી | |||
એ શૂન્યમાં, હે ચિરકાલ ચંચલ! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | |||
</poem> | |||
== પથ વંકાય == | |||
<poem> | |||
પથ વંકાય, | |||
દૂર ક્ષિતિજની પાર ઢળી | |||
મુજ નયન થકી ઢંકાય! | |||
વંકી વળી વળી | |||
મુજ ચાલ | |||
ચૂકે નિજ તાલ, | |||
ચરણને તોય ચલનની પ્યાસ, | |||
ક્યીહીં સૃષ્ટિમાં | |||
નહીં શું એનો વાસ? | |||
મુજ દૃષ્ટિમાં | |||
અગમ્ય શો અંકાય! | |||
પથ વંકાય! | |||
{{સ-મ|૧૯૪૮}} <br> | |||
</poem> | </poem> | ||