જનપદ/પ્રારંભિક: Difference between revisions

Jump to navigation Jump to search
no edit summary
(Created page with " જનપદ કાનજી પટેલ સાહચર્ય પ્રકાશન જનપદ કાનજી પટેલ © સુખી પટેલ પ...")
 
No edit summary
Line 1: Line 1:
{{SetTitle}}


જનપદ
{{Ekatra}}
કાનજી પટેલ
<hr>
 
<center>{{color|black|<big><big><big>'''જનપદ'''</big></big></big>}}</center>
 
 
 


<br>
<br>
<br>
<br>


<center><big>'''કાનજી પટેલ'''</big></center>


સાહચર્ય પ્રકાશન
<br>
<br>
<br>
<br>


<center><big>'''સાહચર્ય પ્રકાશન'''</big></center>


<hr>
જનપદ
જનપદ
કાનજી પટેલ  
કાનજી પટેલ  
Line 31: Line 39:
૧૨ ચેતન-એ, રાજાવાડી રોડ, ઘાટકોપર પૂર્વ
૧૨ ચેતન-એ, રાજાવાડી રોડ, ઘાટકોપર પૂર્વ
મુબઈ ૪૦૦ ૦૨૫.
મુબઈ ૪૦૦ ૦૨૫.
 
<hr>
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 
 


દેશકાળમાં આણી
દેશકાળમાં આણી
Line 61: Line 47:


પૂજ્ય માતા અંબાબેન, પિતા રાયજીભાઈને
પૂજ્ય માતા અંબાબેન, પિતા રાયજીભાઈને
 
<br>
 
 
 
 
 


ઋણ – ભૂમિકા
ઋણ – ભૂમિકા
Line 84: Line 65:
□ એતદ, પરબ, વિ, ખેવના, કંકાવટી, વિશ્વમાનવ, દસમો દાયકો
□ એતદ, પરબ, વિ, ખેવના, કંકાવટી, વિશ્વમાનવ, દસમો દાયકો
આમાની કેટલીક રચનાઓ એમાં સૌ પહેલી પ્રગટી  
આમાની કેટલીક રચનાઓ એમાં સૌ પહેલી પ્રગટી  
<hr>


 
{{Heading| સર્જક પરિચય}}
 
{{Poem2Open}}
 
હપટલાઈ ભૂંસી નાખેલી સ્નિગ્ધ જીભે કિરાતિની કવિતા ઉચ્ચારતા જાનપદી કવિ. વ્યવસાયે અંગ્રેજીના અધ્યાપક, હાલ નિવૃત્ત, હાડે પરાઈ પીડના જાણતલ કર્મશીલ, એમની પીડાઓનો ઉદ્ઘોષક. વનવાસી-જીવનનાં આશા, ઉમેદ ને ઉમંગોની પડખે એની પીડાનાં ચચરતાં રૂપો પણ એમની ભીલોડી કવિતામાં ચિતરાયાં છે. લગભગ ‘માંડી વાળેલા વિચરતા વિમુક્ત આદિસમૂહો’ને અરૂઢ અક્ષરમાં માંડવા બેઠા છે. શક્ય છે, જાનપદી ને કિરાત પદાવલિથી અજાણ્યા ભાવકને એની સંદિગ્ધતા જરા મૂંઝવે પણ ખરી. આ કવિનો કાવ્યપાઠ એની સંદિગ્ધતાને જરાક પારદર્શક બનાવી મૂકે છે. કવિતા અને લૌકિક વિધિની વિલક્ષણ સંયુતિ જેવા ‘વહી’ સામયિકના અંકો એમની જીવનલક્ષી ને સાહિત્યલક્ષી પ્રાથમિકતાઓના પુરાવા આપે છે. વર્ષોથી કલેશ્વરીના આદિવાસી મેળાની નવી અર્થપૂર્ણ ટેકસ્ટ રચવા મથી રહ્યા છે. ‘ગદ્યપર્વ’ના સંપાદનમાં ભરત નાયકના સાગરિત, ભારત ભાષા લોક સર્વેક્ષણ(PSLI)માં ગુજરાતની ભાષાઓ વિષેના અંગના સંપાદક. કાવ્યપાઠ અને વક્તવ્ય નિમિત્તે સ્વીડન અને જર્મનીના સાહિત્યિક પ્રવાસો કર્યા છે. થોડીક લઘુનવલો ને નવલિકાઓ પણ લખી છે.
 
{{Poem2Close}}
 
 
અનુક્રમ
મળસ્કું ભીલનો મંકોડો ભાંગ્યો
સંપૂટમાં ચક્ષુતારાગ્રવર્તી વીજાણુ
એક ન ઓગળે ઘૂઘરાનું ઘરમાં જવું
દવ મોલ લણશે મોલને
બધું ભાન ગૂમ પર્વત વળાવ્યો
ઊતરે ધજા સૂર્ય પર ચન્દ્ર પડે છે કુહાડો થઈને
મસ્તક અધધ ઉર
ડ્યૂરો વારુ
ઢાળમાં ભણકારા
તરવા ચાલ્યા ચાંદો ઊફરો ખેલ હાથીનો
ખરતાં, મોટાં થતાં માંહ્યથી કહે છે
ઊભા આભલે ઊલળી આવે સૂરજ શૂળ
સૂસવે કા કહે
ગડભે જતો રસ અડધમાં દૈ જાણે
ડેરા ઊઠે માગ્યું અને મળ્યું
રાતના હે ધોરીડા માન્યું
સોપો પાર
કોઈ કહેતાં કોઈ નહિ માડી જાયાં
ઢંકાયો ડુંગર દાઢમાં
દીવા દીવા મૂકી દોટ
મોભ ભળે આકાશે વચલી આડી લીટી
પછી બધું પોબાર જળકૂકડીના ચકરાવા
હડુડુ ઢૂંમ અધૂરામાં પૂરું
અમર બની ગયા છીએ ! માછીમાર
વાયક મરજે ને માંદી પડજે
અદ્દ્લ એવામાં

Navigation menu