શાંત કોલાહલ: Difference between revisions

કહીં છો તું? પ્રિય, કહીં?

::::::કહીં રે ઉન્મન?

'''૨. નિવેદન'''

ભૂલ યદી હોય, ક્ષમાની તો અધિકારિણી હું;

સરલ હૃદય તવ, ખલ મન મારું,

નહીં પ્રિય, અવ આલિંગન નહીં,

આ માલિન્ય કેરા સ્પર્શ થકી હવે નહીં નહીં

મિલનને મુગ્ધ અવસરે પરિચય દીધ તે હું નહીં નહીં :

મુખનું કલંક પ્રસાધનને આધાર ગુપ્ત રાખીને હું રહી.

બહુ દિન થકી મને ધરું તો ય કહી જે ન શકી તે સકલ

કથા આજે કહું, પ્રિય, અબોલ વ્યથાની ઝાળ દહે પલેપલ.

આપણી પ્રથમ ઓળખાણ

કોલેજના દાદરની મધ્ય પરથારના બે ચરણને સ્થાન.

તમારું ઉપર આવવું ને

હૃદયની અંધકારમય ગુહામહીં જાણે પ્રવેશ્યું કિરણ.

સુષુપ્તિનો લવ નહીં ભાર,

બહાર તો નિખિલને અવકાશ, અંતરે તો ત્યહીં

અજાણ્યા ઉલ્લાસે મન રહે વિચંચલ

કંઠમાંહી ગાન, ગતિમહીં લાવણ્યની ભંગિ, નયને સ્વપન

એમ જાય દિન  

એક વેળ પણ નિત્ય દ્રગે ન્યાળવાને રહું કેટલી અધીર !

સત્રાંતનું વન પર્યટન

અભિસાર કાજે મને કેડી મળી ગઈ જાણે અતીવ સરલ.

વિહાર-તળાવ-તીર કુંજ મહીં આપણો મુકામ.

સકલના સમૂહની મધ્ય કને સરી આવ્યાં

પ્રસન્ન નેત્રને હેલે તમે મને દીધ એક ફૂલ;

કંઇક મેં ધરી હતી દ્રાક્ષ, હથેલીથી તમે લીધ,

મિત્રગણનાં તુફાન, વ્યંગ્ય, હાસ્ય, ખેલકૂદ સહુયની મધ્ય

એકસૂત્ર આપણાં બે મન.

મૌનમહીં જાય વહી ક્ષણ પછી ક્ષણ.

કોઈ રે અજાણ આવેગથી કિંતુ ક્ષણે ક્ષણે ઉર મારું

સહસા મેં કીધ:

મંદ મલકંત તવ મુખ પર છાઈ રહ્યું અલૌકિક નૂર.

‘સહુની સમીપ અહીં આપણું એકાન્ત.’

શતશત ફ્ણાને ઉછાળ અંગ અંગમહીં ધસી રહ્યું પ્રચંડ જે પૂર

વિશાળ સાગરે ભળી જાણે બની રહ્યું એક રૂપ, એક સૂર.