કાવ્યમંગલા/રુદન: Difference between revisions

::: રુવે નવ લોક ને સાત પાતાળ.

લખલખ તારક તેજ ભરું ઉર, તો ય મારે અંધાર,

સિન્ધુના સિન્ધુ ઊડે મુજ અંતર, ટીપું ન પામું લગાર,

::: રુવે આભ મેઘભર્યું લખ ધાર.

શ્યામા હું, અંગ મઢું લખ મોતીડે, સોળ સજું શણગાર,

પ્રીતમ હું નવ પામું જ પ્રેમળ, હૈયે ધરે ચિર કાળ,

::: શશી જાય આવે, એનો શો આધાર?

::: રુવે રેણ આભને તીર નોધાર.

અંગ બળે ઝળે ધોમ ધખારે, મેઘની મૂશળધાર,

રંક ને રાયના ભેદ અમારે ન, હૈયે શમાવ્યો સંસાર;

::: હસે ચાર લોક, રડે ત્યાં બાર,

::: રુવે આજ છાપરાં બેવડ ધાર.

પ્હેલ પ્રથમ અમે માનવી જનમ્યાં, જનમ્યાં કૂડે કાળ,

સાદ અમારો કોઈ સુણે ના, પાપની બંધાઈ પાળ,