સૌરાષ્ટ્રની રસધાર ભાગ-4/મરશિયાની મોજ: Difference between revisions

</poem>

'''[હે દાત્રાણા ગામના ચારણ, નાગાજણ, હે ચારણોના પાડા (કુળ)ના વડીલ, આજે તું મરતાં તો દિશાઓ જાણે ચક્કર ફરવા લાગી. જાણે ગિરનાર પર્વત ખળભળ્યો.]'''

ગઢવી, ગળબથ્થે, નાગાજણ મળશે નહિ,  

રમતિયાળ રમે, દીપક ગોદાત્રાણા ધણી.

</poem>

'''[હે નાગાજણ ગઢવી, ગળે બથો ભરવા માટે તું હવે ક્યાંથી મળવાનો? હે કુળના દીપક, પ્રીતિની રમતો રમીને તું તો ચાલ્યો ગયો.]'''

સૂતો સૌ સંસાર, સાયર-જળ સૂવે નહિ,  

ઘટમાં ઘૂઘરમાળ, નાખીને હાલ્યો નાગાજણા!

</poem>

'''[સૃષ્ટિના તમામ જીવ રોજ થોડી થોડી વાર જંપી જાય, પણ દરિયાનાં નીરને જંપ ક્યાં? દિવસ અને રાત એ રુદન કરે છે. મારા અંતરના સમુદ્રની પણ તું મરતાં એવી જ ગતિ થઈ ગઈ છે. હૃદયમાં કલ્પાંતની ઘૂઘરમાળા પહેરાવીને, હે નાગાજણ, તું ચાલ્યો ગયો.]'''

ગઢવી બીજે ગામ, અધઘડી આહેરતું નહિ,  

નાગાજણનું નામ, દુર્લભ થ્યું દાત્રાણા-ધણી!  

(એનો) માલમી ગ્યો મરે, સફરી શણગારેલ રિયું.

'''[હે નાગાજણ, જીવતરની નૌકાના સઢ ચડાવ્યા, મુસાફરી માટે બધી તૈયારી કરી, પણ ત્યાં તો તું — નાવિક — ચાલ્યો ગયો અને વહાણ શણગારેલું જ રહી ગયું.]'''

સૂતો સોડ્ય કરે, બોલાવ્યો બોલે નહિ,  

હોંકારો નવ દે, નાગાજણ! નીંભર થિયો.

'''[હે સોડ તાણીને સૂતેલા કંથ, કાં મારાં સાદનો હોંકારોયે નથી દેતો? હે નાગાજણ, તું કેમ નઠોર થયો?]'''

મ જાણ મીઠપ સેં, તું ખપીએ ખારાં,  

ભાડાતને ભાડાં, નશાં દેવાં નાગાજણા!

'''[હે પતિ નાગાજણ, એમ મા સમજજે કે હવે જીવવામાં મને મીઠાશ છે. તું ચાલ્યો જતાં તો અન્નજળ ખારાં થઈ પડ્યાં છે. શું કરું? દેહનાં ભાડાં તો આત્મારૂપી ભાડૂતને દેવાં જ પડે છે.]'''

ભાંગ્યું ભાડ ચડે, વાણ વસિયાતું તણું,  

આઘો પંથ આવે, નાંગલ તૂટ્યું નાગાજણા!