18,450
edits
મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 375: | Line 375: | ||
તૃપ્તિનો ઓડકાર મળ્યો છે મને | તૃપ્તિનો ઓડકાર મળ્યો છે મને | ||
આ ગીધની પ્રેયસી બનીને! | આ ગીધની પ્રેયસી બનીને! | ||
</poem> | |||
== ૧૩. પ્રદક્ષિણા == | |||
<poem> | |||
જ્યારે જ્યારે મંદિરમાં જઉં છું ત્યારે | |||
કોઈ અજ્ઞાત ભય મને ઘેરી વળે છે, | |||
મને લાગે છે કે બધા જ દેવોનાં | |||
બધાં જ વાહનો મને મારવા આવી રહ્યાં છે, | |||
વાઘ, નાગ, કાચબો, ગરૂડ, માછલું..... | |||
પૂજારી ત્રિકાળજ્ઞાનીની જેમ મને જોઈને હસે છે. | |||
પ્રસાદમાં ચપટી સિંદૂર આપે છે. | |||
હું મૂંગી, અવાક્ થઈ જઉં છું, | |||
મંદિરની દીવાલોના પ્રાચીન, શાંત પથ્થરો | |||
જાણેકે કોઈ ઊંચા પર્વત પરથી ગબડતાં | |||
ભારેખમ પથરાઓ હોય એમ મારી તરફ ધસી આવતા લાગે છે. | |||
હું જીવ બચાવતી દોડું છું. | |||
મંદિરની દીવાલો ફરતી પ્રદક્ષિણા કરું છું. | |||
મંદિરના લીસા આરસપ્હાણમાં મને ઠેસ વાગે છે, | |||
હું પડી જઉં છું, માથું ઝૂકી જાય છે મૂર્તિ આગળ. | |||
અને પેલા ગબડતા પથરાઓ નીચે છૂંદાઈ જઉં છું | |||
હું પણ એક પથ્થર બની જઉં છું, નવા જન્મમાં. | |||
મને કોઈપણ એક આકાર આપી દેવામાં આવે છે. | |||
હવનની કૂંડીનો, શંકરના લિંગનો, કળશનો, | |||
ઘંટારવનો, સ્તોત્રનો, આરતીની થાળીનો, ધૂપનો, | |||
પગલાંનો, પુરાણનો, દક્ષિણાનો, | |||
હું મંદિરની બહાર જ નથી નીકળી શકતી | |||
</poem> | |||
== ૧૪. સ્ત્રી == | |||
<poem> | |||
મારી અંદર એક વૃક્ષ | |||
ફળોના ભારથી ઝૂકેલું ઊભું છે. | |||
નવાં મહોરતાં ફૂલોના રંગથી મહેકતી, | |||
તાજાં જન્મેલાં પંખીઓનાં બચ્ચાંના | |||
તીણા અવાજથી ચહેકતી. | |||
તસુએ તસુ તરબતર, હું એક સ્ત્રી. | |||
કીડીઓની હાર ફરી વળે છે મારા અંગ પર, | |||
અજગર વીંટળાય છે. | |||
અંધારું આલિંગે છે | |||
અને મારી શાખાઓ પરથી ઝર્યા કરે છે મધ. | |||
મોડી સાંજે, | |||
ડાળીએ ડાળીએ ફરી વળતા અંધારા ભેગી | |||
સરકતી આવતી ઉદાસીને | |||
પાંદડાંની છાલમાં છુપાવી લેતાં મને આવડે છે. | |||
મને આવડી ગયું છે | |||
પાનખરમાં પાંદડાંઓને ખંખેરી નાખતાં. | |||
સૂકાં, પીળાં પાન | |||
તાણી જાય છે ઉદાસીને | |||
નદીના વહેણમાં. | |||
હું અહીંથી પડખુંયે ફરતી નથી, | |||
પણ મને ખબર છે. | |||
નદીપારના કોઈક સ્મશાનમાં | |||
સૂકાં, પીળાં પાંદડાંઓ ભેગી | |||
ભડકે બળતી હશે મારી ઉદાસી. | |||
પાંદડાં બળવાની સુગંધ | |||
ઓળખી લે છે, | |||
દરેક લીલુંછમ વૃક્ષ. | |||
</poem> | </poem> | ||