18,450
edits
મનીષા જોષીની કવિતા: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
no edit summary
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
MeghaBhavsar (talk | contribs) No edit summary |
||
| Line 1,387: | Line 1,387: | ||
રાહ જોઈ રહી છું, | રાહ જોઈ રહી છું, | ||
ધરતીકંપના એક હળવા આંચકાની. | ધરતીકંપના એક હળવા આંચકાની. | ||
</poem> | |||
== ૪૫. ‘નોબલ મીટ હોમ’ == | |||
<poem> | |||
મને કોઈ જ રસ નથી, વી.ટી.થી થાણા | |||
અને થાણાથી વી.ટી. આવ-જા કરતી | |||
આ ટ્રેનમાં કે કરડા ચહેરા અને કર્કશ અવાજવાળી | |||
ફૂલ-ગજરા વેચતી આ મરાઠી બાઈમાં. | |||
કુર્લા સ્ટેશને ગાડી ઊભે છે. | |||
મુસ્લિમ સ્ત્રીઓ લેડીઝ કંપાર્ટમેન્ટમાં આવીને | |||
બુરખો કાઢી નાખે છે અને હું એમને | |||
સજાતીય નજરે તાકી રહું છું. | |||
આખુંયે કુર્લા દેખાય છે મને એ ચહેરામાં. | |||
ત્યાંનું, ‘નોબલ મીટ હોમ’, | |||
ઑફ-વ્હાઈટ કલરની મરઘીઓ, | |||
હાફ-ફ્રાઈડ ઑમલેટ, | |||
લીલા રંગના ડીસ્ટેમ્પરવાળી મસ્જિદ, | |||
ચાદર ચડાવવા આવેલી | |||
મહેંદી કરેલા કેસરી વાળવાળી એક પ્રૌઢ સ્ત્રી, | |||
નિકાહ કુબૂલ કરાવતા હાજીઓ, | |||
સૂફી ઑલિયાઓ, | |||
ધગધગતા દેવતા પર દોડી જતાં બાળકો, | |||
પોતાના શરીર પર કોરડા ઝીલતો | |||
એક વ્યભિચારી, તથા | |||
ઈમામ-હુસેનની તરસ છીપાવતાં | |||
શરબતનાં છલકતાં પીપ. | |||
</poem> | |||
== ૪૬. શિયાળો == | |||
<poem> | |||
મારે મન શિયાળો એટલે | |||
કચ્છના અમારા ગામનું એ ખેતર. | |||
ખેડૂત ખેતરમાં ચાસ પાડીને જતો રહે એ પછી | |||
આખી રાત એ ચાસમાં પ્રસરતી ઠંડી | |||
જાણે આજીવન ઘર કરી ગઈ છે | |||
મારા શરીરમાં. | |||
શિયાળામાં તદ્દન ઉપેક્ષિત રહેતું એ ખેતર | |||
ક્યારેય મારા મનથી દૂર નથી થયું. | |||
વૃક્ષોનાં પાંદડાં પર જમા થતી ધૂળ, | |||
ફળોની તરડાઈ રહેલી ત્વચા, | |||
ખેતરના વહેળામાંથી વહેતા | |||
ઠંડા પાણીનો ત્રુટક-ત્રુટક અવાજ, | |||
હાથ ન અડી શકાય તેવા ઠંડાગાર | |||
લોખંડનાં ખેતીનાં ઓજાર | |||
અને મજૂરણ બાઈના કાન સોંસરવો નીકળી જતો | |||
સીમનો સુસવાટા મારતો પવન. | |||
ઠંડીનું એક લખલખું ફરી વળે | |||
બળદના શરીરમાં પણ | |||
અને હું જોઈ રહેતી એ કંપારી. | |||
મને સૌથી પરિચિત અને સૌથી આત્મીય | |||
કોઈ સ્થળ હોય તો એ તે ખેતર. | |||
એ ખેતરની જગ્યાએ હવે કદાચ | |||
બંધાઈ ગયાં હશે અનેક હૂંફાળાં ઘર | |||
પણ મારા મનના એક ખૂણે, | |||
હજી આજે પણ હું ધ્રૂજી રહી છું ટાઢથી. | |||
એ ખેતરમાં હું રોજ સળગાવું છું એક તાપણું. | |||
તાપણું ઠરી જાય છે, મોડી રાત્રે | |||
અને રોજ સવારે ઊઠીને | |||
હું ભેગી કરતી હોઉં છું તેની રાખ. | |||
</poem> | </poem> | ||