ચંદ્રહાસ આખ્યાન/કડવું ૧૩: Difference between revisions

{{SetTitle}}

{{Heading|કડવું ૧૩|}}

{{Color|Blue|[ચંદ્રહાસના આગમનથી સૂકું વન લીલું થાય છે. નવપલ્લવિત થયેલી વાડીમાં રહેલા વૃક્ષ-વેલા, ફૂલ છોડનું વિગતપ્રચુર કાવ્યાત્મક વર્ણન. દુર્વાસાના માળી દ્વારા થયેલા અપમાન અને એમણે આપેલા શ્રાપ અને તેના નિવારણની વિગતો આ કડવામાં આવે છે.]}}

નારદ કહે, સાંભળ, રે પારથ, વાડી તણો વિસ્તાર;

ભાતભાતના વડ ને પીપળા, વનસ્પતિ ભાર અઢાર;

વેલ વાળો ને વરસડો વારુ, વાયુ સુગંધિક વાય;

શીરપળ<ref>શીરફળ – શ્રીફળ</ref> ફોકળ<ref>ફોફળ – સોપારી</ref> કેવડી રે, કેળ ને કોરંગી;

જાઈ જૂઈ મોગરા ને માલતી ચંદન ચંપાના છોડ;

વાવ કૂપ ને પાવઠ<ref>પાવઠ – જ્યાં ઊભા રહી કૂવામાંથી પાણી સિંચાય તેવાં ઊભાં બે લાકડાં</ref> કુંડ ત્યાં તળાવ ભરિયાં તોય<ref>તોય – પાણી</ref>;

જ્યાં જુએ સેવક સાધુના ત્યાંહાં અટકે ચંત<ref>ચંત – ચિત્ત</ref>;

એવાં દેવઋષિનાં વચન સુણીને અર્જુનને સંધે<ref>સંધે – સંદેહ</ref> પડિયો :

નારદ કહે : સાંભળ, રે અર્જુન; થયો પૂર્વ સમાચાર;

ત્યાં છાયા દીઠી શીતળ વૃક્ષની, મુનિ બેઠા આસન વાળી;

માળી મુનિ ભણી ધાયો, ચોર બેઠો જાણી;

ત્યારે ક્રોધ કરીને દુર્વાસાએ જોયું નેત્ર ઉઘાડી;

ઉઠ્યા ઋષિ થઈને દુઃખી, અન્ય સ્થાનક સંચરવા :

માળી કહે, ‘મેં નવ ઓળખ્યા, ઈશ્વર, હવે કરુણા કીજ :

દુર્વાસા બોલ્યા તવ વાણી આનંદ અંતર પામી :

નારદ કહે : સાંભળ, રે પારથ, એ સાધુ તણું કારણ,

વહાલા અશરણશરણ તો સાધુ ભોળપણે ફરે રે,

<br>

}}

<br>