શાંત કોલાહલ: Difference between revisions

આતપ્ત કુટીર થકી આમ્રઘટાતલે મૂકી આરામખુરશી

ગ્રંથકથા તણું રહ્યું અધૂરું શ્રવણ :

અનુસંધાનને સૂત્ર નેત્રને ફલક રમી રહે ચલચિત્ર :

કથા અહીં પૂર્ણ.

શૂન્ય નયન અતંદ્ર

મરીચિકાજલ કેરે આછેરે તરંગ જાણે અચંચલ મીન.

રવ-મર્મર-વિહીન અસીમ એકાન્ત;

શ્વેત ચારેગમ શ્વેત અગન અગન

નીલ પર્ણપુંજ થકી ફરકંત નહીં વાયુ નહીં રે વ્યજન.

આ નિદાઘ મહીં મધ્યદિને

-દગ્ધ અંતરમાં ધરી રહી કોઈ અદમ્ય ઝંખન -

તરુચ્યુત પિંગલ પત્ર કે છિન્ન ધૂલિકણે

કવ

કોણ ઇન્દ્રવન કેરી અપ્સરાનો પ્રહર્ષણ

સહસા બખોલનીડ થકી ઊડી આવી ચકયુગ્મ

પાંખ પાંખની પ્રમત ઝાપટને રવ

લાગે ચિત્તને હિલ્લોળ

કાળને પ્રવાહ દૂર દૂર અતીતને પ્રાન્ત

દુર્દાન્ત યૌવન :

પરિચય નહીં તેની અદમ્ય પિપાસા થકી વિહ્વલ અંતરે

જનાલયે ઘનારણ્યે નિરંતર પરિભ્રમણ ઉદ્યત.

-અશ્વખુરા થકી વિદ્ધ ધરિત્રી આ મૃણ્મય અશ્મર

નહીં તો ય સિદ્ધિ

અગોચર સ્થાન

પરાભવ માને નહીં અભિમાન

અર્ચિપુંજ થકી પ્રભવંત અનન્ય સુંદર પ્રતિભાન

ઋતુક્રાંતિ..

‘શી મધુર તંદ્રા મહીં મગ્ન?

ઊઘડતી આંખ લહે સ્વપ્ન જાગ્રત એકાકાર.

કટિ પર ધરી લઘુ કુંભ, અંગને ત્રિભંગ,

એ જ તે સમય

સ્વેદસિક્ત તરસવિહ્વલ કોઈ શ્વાન

ઢુંઢે અહીં આવી ઢળ્યા પાણીનું પલ્વલ  

કુંભ થકી ભરી દીધ પ્રાંગણની ઠીબ

અમીની નજરે ઉભયને જરા લહી રહી

દૂરની વૃષ્ટિનો મળે જ્વરહર સુશીતલ સ્પર્શ

સિકત ધૂલિના પ્રથમ ક્ષોભનો રેલાય પરિમલ

અવ અંતરીક્ષ મહીં વિહંગવિહાર

દિગન્ત ગાજે છે દુંદુભિથી ઘન ઘન

ઝીણેરી ઝર્મર થકી સ્તિમિત નયન.

તરંગહિલ્લોળે ઘુર ઘુર કરી

આવે વારવાર પુલિને

ઉન્મત કિલ્લોલ

અંગથી ઉછાળી જાય

અરુણ કિરણે નીલ ગગન અમલ

સોહે

વનકુંજમહીં કહીં અણદીઠ

નવ જાગૃતિનું, નવ ખેલનાનું કંઠભર ગાન

અહીં લોઢને હિંદોલ રમે ગલ.

વળી વળી  

ભીને વાન વાયરાની લહરી

-સુકુમાર શિશુ તણા જાણે કોટિ લાડ-

ધરી લાવે મ્હેરામણ કેરો લવણ પ્રસાદ :

તારનાં તુફાન તો ય  

સહુનો આવે છે ઓરો સાદ

ત્યારે મન મારું બની રહે નિજ માંહિ લીન

અગોચર કુહેલિકા મહીં લયમાન નિખિલનું સર્વ

કોઈનો યે કોઈ નહીં જાણે પરિચય

ઝળુંબે આછેરો ઘેરો એનો અવસાદ,

આમ ને આમ જ વહી સવારની વેળ

લય સ્થિતિનો આખરે ઊતર્યો અમલ

નિતાન્ત એકલતાની શૂલ તહીં

આ વાર મધ્યાહ-નિખાર

દૂરની ક્ષિતિજે લુપ્ત સાગર-તરંગ-પરિવાર.

નિખિલ જણાય ખાલીખમ

ભમી ભમી વ્યર્થ આખરે મુકામ ભણી આવે

ફરી સંધિકાળ

સાગર ભરતીજલ

મૃદુલ આવેશમય આવે સમીરણ

માલતી-કુસુમ-પરિમલથી વિકલ

આરક્તક પ્રતીચીવદન  

શ્યામલ વાદળઅંચલની માંહી સૂર્ય અવ લુપ્ત :

મિલનમૂર્ચ્છના તણી શાન્તિ, શાન્તિ ...

વ્યોમઊંચી તરુડાળ થકી કોઈ ગાય છે તેતર

ઘેરાય ઘેરાય અંધકાર

શત શત તારક દ્યુતિનો તહીં થાય રે સંચાર.

ચોમેરનું સર્વ એનું જ ને છતાંય

સીમાઓનું જાણે સંકોચન :

સકલની ભણી વહે અબાધિત પ્રીતિ મુજ

સાગર, લહર, પેલી ગંધ, પેલું ગાન

ગમતું ઘણું ય ઘણું

પ્રહરઝાલર કેરા રણકાર

ઇહ લોક મેલી સરે અવર પ્રદેશ મારું મન.

ક્ષણને આધાર