કંદરા: Difference between revisions

</poem>

ભૂમધ્ય સમુદ્રના ઊંડા પાણીમાં તરી રહી છે

એક કિશોરી.

હાથપગની આંગળીઓ જોડાયેલી છે.

અને અત્યંત ઉત્તેજિત કરતો ઉરપ્રદેશ છે.

આ હડકાયો કૂતરો,

શેરીમાં ચાલતાં લોકોને ચોર સમજે છે.

પેલી કૂતરીને પણ આપી દઉં,

અને એ સુંદર થઈ જાય.

દેવી લક્ષ્મી,

તારા હાથમાંથી વરસતી સોનામહોર ન જોઈએ મને.

દેવી લક્ષ્મી,

તારા હજાર હાથમાંથી એક હાથ આપ મને!

લઈ લેવો જોઈએ મણિ

આ નાગના માથેથી.

કે નહીં ચાલી શકે

પોતાની સ્થૂળકાયા લઈને.

આંધળા પાણીમાં, નાગની છાંયમાં.

પગચંપી કરાવતા વિષ્ણુ

મારા ગર્ભને.

એના જન્મની વેદનાને.

લીલાછમ ઘાસના મેદાનમાં રહેતા

આ તીડનો રંગ પણ લીલો છે.

આ બળબળતી જમીન પર કયાંય રોકાતા નથી.

એ શોધી રહ્યું છે પોતાના લીલા રંગને.

આકાશમાં કાળાં ડિબાંગ વાદળો ઘેરાયાં કરે છે.

સક્ષસી વીજળી ઝબકારા મારે છે.

અને એ પણ હવે નથી રહી.

દૂધિયા દાંત જેવી એ ગાય ક્યાં ગઈ?

==એક હાથ સમુદ્રનો==

</poem>

ધરતીના પોલાણમાં ઊંડે સુધી ખૂંપતા જવું

ધરતીના પેટાળમાં મળનાર કોઈ ધગધગતું પ્રવાહી

==અતિપ્રિય અતિથિ==

સાઈબીરીયાથી દર વર્ષે અહીં આવતાં

આ ફલેમિંગો હજી આવ્યાં કેમ નહીં?

અતિપ્રિય અતિથિ.

જોઈએ તો મારા શરીરની ઉષ્મા પણ હું તમને આપું.

ઉજ્જડ દુકાળિયા ગામની સીમના

તળાવની પાળે ચિત્કારે છે ટિટોડી.

અને પછી જો ફલેમિંગો

ત્યાં જ રહી જાય તો?

ફ્લેમિંગોના અકાળ અવસાન પછી હવે શું?

ફીનિક્સની રાખ પડી છે.

ફીનિફ્સનું વીર્ય

જેમાંથી કોઈ ફીનિક્સ જન્મવાનું નથી.

મને કોઈ જ રસ નથી, વી.ટી.થી થાણા

અને થાણાથી વી.ટી. આવ-જા કરતી

ઈમામ-હુસેનની તરસ છીપાવતાં

શરબતનાં છલકતાં પીપ.

કાઢી લીધા આંખોના ડોળા ને ઘસ્યા પથ્થર પર.

પછી ચોંટાડી દીધા, બગાઈની જેમ, ગાયની પીઠ પર.

આ તારાઓનો હાર થઈને

પરોવાશે ગાયના ગળામાં.

એક જુવાન ઊંટ

પોતાની અંદર

પોતાનું પાણી

ટીપાંઓમાં તારવીને.

પાણીના લીસા પાતાળે

બે ચકમક પથ્થરો ઘસી જોયા.

ચાલી નીકળ્યા છે,

અસવારની રાહ જોયા વિના.

ઘટાટોપ વનમાં

ભરચક વૃક્ષોની વચ્ચે રહેતાં આ પાણી.

અને શા માટે અટકી ગયાં છે

અહીં, આ અરણ્યમાં?

થોડા દિવસ પહેલાં એક મિત્રને ત્યાં

એના કોઈ પૂર્વજનો ફોટો જોયો.

રાહ જોઈ રહી છું,

ધરતીકંપના એક હળવા આંચકાની.

એક જૂનું રજવાડી મકાન છે.

નહીં, આ રાજમહેલ કે યુદ્ધ કે

અને આ ઘરમાં કાયમ રહે છે

કબૂતરોની ભીઠની તાજી તાજી સુગંધ.

ઓરડા બધા અગાશી

રાતનાં સપનાં બપોરે

અને બપોરનાં સપનાં રાત્રે.

મને ગમે છે મારી તંદ્રા કે નિદ્રા.

પણ ત્યાંયે પેલી સ્વપ્નાવસ્થા.

અને ઊંદરો, આમતેમ બ્રેડ ખાતા,

ટુકડાઓથી રમતા દોડાદોડી કરી રહ્યા છે.

દરિયા પર એક વસાહત છે.

માછણો પોતાનાં કપડાં સૂકવી રહી છે.

જેના અધખુલ્લા હોઠો પાછળ ફૂટી રહ્યા છે

આડાઅવળા, નવાસવા દૂધિયા દાંત.

સાગરના સંતની વાણીને

એકીશ્વાસે સાંભળી રહેલાં

આખેઆખા આકાશને,

કઈ રીતે સમાવી લે છે?

==મેખલા==

અને જીવતી રહે છે પંચતંત્રની વાર્તાઓ.

રાજકુમારીના રૂપથી દિગ્મૂઢ થઈ ગયેલો

પણ રાજકુમાર તો પહોંચી ગયો છે,

આકાશથીયે ઊંચા એ ઝાડ પર, રાક્ષસના જીવ સુધી.

</poem>

હું આંધળો છું, પણ વર્ષોથી પરિચિત

મારી સ્ત્રીના શરીરમાં તો એવી રીતે ફરી વળું

મને બીક લાગે બહેરો થઈ જવાની.  

❏

મોટાંમસ પાન અને

સુજેલાં કમળો નીચે

અસ્ખલિત.

❏

કા-કા કૌઆ, ઠા-ગા ઠૈયા

કાગશ્રી નાચે

દીનાનાથ!

કાકા

કાગશ્રી નાચે ને મંદિરમાં

આ કેલેન્ડરમાં પણ એ જ છે,

સીતામૈયા જમાડી રહી છે અને

અને મારાં સ્તનોમાં દૂધ બનીને.

❏

સજાતીય સંબંધ