ગાતાં ઝરણાં: Difference between revisions
Jump to navigation
Jump to search
સ્વાગત ગીત
No edit summary |
Shnehrashmi (talk | contribs) No edit summary |
||
| (One intermediate revision by one other user not shown) | |||
| Line 24: | Line 24: | ||
* [[ગાતાં ઝરણાં/‘એકત્ર’નો ગ્રંથગુલાલ|‘એકત્ર’નો ગ્રંથગુલાલ]] | * [[ગાતાં ઝરણાં/‘એકત્ર’નો ગ્રંથગુલાલ|‘એકત્ર’નો ગ્રંથગુલાલ]] | ||
* [[ગાતાં ઝરણાં/પ્રારંભિક|પ્રારંભિક]] | * [[ગાતાં ઝરણાં/પ્રારંભિક|પ્રારંભિક]] | ||
* [[ગાતાં ઝરણાં/કર્તા-પરિચય| | * [[ગાતાં ઝરણાં/કર્તા-પરિચય|સર્જક-પરિચય]] | ||
* [[ગાતાં ઝરણાં/કૃતિ-પરિચય|કૃતિ-પરિચય]] | * [[ગાતાં ઝરણાં/કૃતિ-પરિચય|કૃતિ-પરિચય]] | ||
}} | }} | ||
| Line 117: | Line 117: | ||
}} | }} | ||
<br> | <br> | ||
{{border|2= | {{border|2=350px|4=2px|padding=10px|style=padding-left: 1.0em;padding-right: 1.0em;|<br> | ||
<center><big>'''સ્વાગત ગીત'''</big></center> | <center><big>{{color|Crimson|'''સ્વાગત ગીત'''}}</big></center> | ||
{{Justify| | {{Justify| | ||
{{gap}}આઢયતાથી પર, સરળ અને નિખાલસ એવા ગનીભાઈ દહીંવાલાનાં હ્રદયસ્પર્શી કાવ્યોનો આનંદ કેટલાય મુશાયરાઓમાં મેં માણ્યો છે. ટૂંકામાં ઘણું કહેવું એ મોટી કળા છે. બ્રહ્માંડને પિંડમાં સમાવવા બરાબર એ કળા સર્વને સાધ્ય નથી, સહજ પણ નથી. ગનીભાઈને એ કળા વરી છે. હૃદયના મર્મને સ્પર્શતી એમની બાની ગીત ગાતી અને કલ્લોલ કરતી “ગાતાં ઝરણાં” રૂપે સાકાર બને છે. નિરાકારને ભજતો માનવ આ રીતે સાકારને પૂજે છે અને સાકારમાંથી નિરાકારમાં સંચરે છે. | {{gap}}{{color|Crimson|આઢયતાથી પર, સરળ અને નિખાલસ એવા ગનીભાઈ દહીંવાલાનાં હ્રદયસ્પર્શી કાવ્યોનો આનંદ કેટલાય મુશાયરાઓમાં મેં માણ્યો છે. ટૂંકામાં ઘણું કહેવું એ મોટી કળા છે. બ્રહ્માંડને પિંડમાં સમાવવા બરાબર એ કળા સર્વને સાધ્ય નથી, સહજ પણ નથી. ગનીભાઈને એ કળા વરી છે. હૃદયના મર્મને સ્પર્શતી એમની બાની ગીત ગાતી અને કલ્લોલ કરતી “ગાતાં ઝરણાં” રૂપે સાકાર બને છે. નિરાકારને ભજતો માનવ આ રીતે સાકારને પૂજે છે અને સાકારમાંથી નિરાકારમાં સંચરે છે.}} | ||
{{gap}}એમનાં “ગાતાં ઝરણાં”માં જે કોઈ નિમજ્જશે તે વૈખરીમાંથી પરામાં પ્રવેશશે અને નિગૂઢ આનંદ માણશે. “ગાતાં ઝરણાં” માટે મારું આ સ્વાગતગીત છે. | {{gap}}{{color|Crimson|એમનાં “ગાતાં ઝરણાં”માં જે કોઈ નિમજ્જશે તે વૈખરીમાંથી પરામાં પ્રવેશશે અને નિગૂઢ આનંદ માણશે. “ગાતાં ઝરણાં” માટે મારું આ સ્વાગતગીત છે.}} | ||
}} | }} | ||
{{right|—ઓમકારનાથ ઠાકુર}}<br> | {{right|{{color|Crimson|'''—ઓમકારનાથ ઠાકુર'''}}}}<br> | ||
{{right|૬-૬-૧૯૫૩}} <br> | {{right|{{color|Crimson|૬-૬-૧૯૫૩}}}} <br> | ||
}} | }} | ||
Latest revision as of 13:17, 17 February 2024
ગાતાં ઝરણાં
ગની દહીંવાલા
પ્રારંભિક
અનુક્રમ
- ૧ સરિતાને
- ૨ લઈને આવ્યો છું
- ૩ જીવનપંથે
- ૪ શા માટે?
- ૫ બહારો ન આવે
- ૬ લાગણીવશ હૃદય
- ૭ મનીષા
- ૮ ઉમંગો? (મુક્તક)
- ૯ હૈયું
- ૧૦ કંટકની સુવાસ
- ૧૧ કોઈ પનિહારી
- ૧૨ કથાનો સાર છે
- ૧૩ આત્મબળ
- ૧૪ બહાનું થઈ ગયું
- ૧૫ મારા નિવેદનથી
- ૧૬ મન, ગાજે!
- ૧૭ ભિખારણનું ગીત
- ૧૮ સિતારાનાં સુમન
- ૧૯ કિનારા ૫ર
- ૨૦ વારતા આવી...
- ૨૧ મેલાં વસ્ત્રો
- ૨૨ વ્હાણું વાઈ ગયું
- ૨૩ હાય શું થયું?
- ૨૪ દિશાઓ ફરી ગઈ!
- ૨૫ ખલાસીને
- ૨૬ આવાહન
- ૨૭ ક્ષમા કરે!
- ૨૮ હિમગિરિ ખસી ગયો
- ૨૯ ‘આવી નથી શકતો’
- ૩૦ ચમન માટે...
- ૩૧ સવાર આવે...
- ૩૨ પ્યાલીનું છલકાઈ જવું!
- ૩૩ જીવન-ગીત
- ૩૪ નકામાં નયનો
- ૩૫ પડઘા
- ૩૬ બહારો જોઈએ
- ૩૭ મયખાર બનીને રહેવું છે
- ૩૮ પાવન કોણ કરે!
- ૩૯ પાંખડીમાં
- ૪૦ મહાલેખકને
- ૪૧ કલાકારનું જીવન (મુક્તક)
- ૪૨ સંધ્યા (મુક્તક)
- ૪૩ વિમાસણ થઈ જાયે
- ૪૪ લણશે નહીં
- ૪૫ ભોમનો પાલવ
- ૪૬ મારી યુવાની
- ૪૭ કવનની ઓથ
- ૪૮ પ્રિયતમા
- ૪૯ એક પત્ર
- ૫૦ રંગીન ફરેબ (મુક્તક)
- ૫૧ ઉપમા (મુક્તક)
- ૫૨ જરૂર હતી
- ૫૩ કલાકૃતિ (મુક્તક)
- ૫૪ કવન થઇ જાય છે
- ૫૫ તકદીર રાખું છું
- ૫૬ કોઈના વિચારો
- ૫૭ ધબકાર જેવો...
- ૫૮ રોટી (મુક્તક)
- ૫૯ અનાદર લાગે છે
- ૬૦ હકદાર લાગે છે
- ૬૧ પ્રસંગ નાચે છે
- ૬૨ દેખાતા નથી?
- ૬૩ આકાર હોય છે
- ૬૪ કૃષિકાર
- ૬૫ મજૂર જાગે છે
- ૬૬ રાફડાના વાસીને
- ૬૭ કંકણ જોતી (મુક્તક)
- ૬૮ શૈશવ (મુક્તક)
- ૬૯ ઉત્તર નથી
- ૭૦ જખ્મો હસી રહ્યા છે
- ૭૧ અમાસ આજે!
- ૭૨ દીદાર બાકી છે!
- ૭૩ સુમાર જાઉં છું
- ૭૪ સાચો કવિ
- ૭૫ ઉલ્લેખ (મુક્તક)
- ૭૬ વિધિ (મુક્તક)
- ૭૭ ગુલાબના છોડ
- ૭૮ ઝિન્દાબાદ હિન્દુસ્તાન
- ૭૯ શે ધીરજ ખૂટી ચાલી?
- ૮૦ કોણ ગયું ચાલી?
- ૮૧ મુક્તિના વ્રતધારી
- ૮૨ શહીદને
- ૮૩ મેઘાણી
આઢયતાથી પર, સરળ અને નિખાલસ એવા ગનીભાઈ દહીંવાલાનાં હ્રદયસ્પર્શી કાવ્યોનો આનંદ કેટલાય મુશાયરાઓમાં મેં માણ્યો છે. ટૂંકામાં ઘણું કહેવું એ મોટી કળા છે. બ્રહ્માંડને પિંડમાં સમાવવા બરાબર એ કળા સર્વને સાધ્ય નથી, સહજ પણ નથી. ગનીભાઈને એ કળા વરી છે. હૃદયના મર્મને સ્પર્શતી એમની બાની ગીત ગાતી અને કલ્લોલ કરતી “ગાતાં ઝરણાં” રૂપે સાકાર બને છે. નિરાકારને ભજતો માનવ આ રીતે સાકારને પૂજે છે અને સાકારમાંથી નિરાકારમાં સંચરે છે.
એમનાં “ગાતાં ઝરણાં”માં જે કોઈ નિમજ્જશે તે વૈખરીમાંથી પરામાં પ્રવેશશે અને નિગૂઢ આનંદ માણશે. “ગાતાં ઝરણાં” માટે મારું આ સ્વાગતગીત છે.
—ઓમકારનાથ ઠાકુર
૬-૬-૧૯૫૩
